Dallı, MehmetZorba, Yahya OrçunErcan, ErtuğrulErdemir, Ali2024-04-242024-04-2420071300-9044https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/83363https://hdl.handle.net/11468/26208Bu çalışmanın amacı; farklı yöntemlerle hazırlanan II. sınıf kavitelere uygulanan posterior restoratif materyallerin kırılma dayanıklılıklarının değerlendirilmesidir. Bu çalışmada 40 adet çürüksüz yeni çekilmiş insan premolar dişi kullanıldı. Dişler her bir grupta 10 adet diş olacak şekilde rastgele dört gruba ayrıldı. Grup 1 kontrol grubu olarak ayrıldı ve herhangi bir işlem uygulanmadı. Grup 2, 3 ve 4 teki dişlerde sırasıyla klasik sınıf II kavite, modifiye sınıf II kavite ve tünel kaviteler hazırlandı. Kavite preparasyonları hazırlandıktan sonra dişler posterior kompozit (Dentsply, Kontstanz, Germany) ile restore edildi. Örnekler Instron test cihazına bağlandı ve okluzal yüzeyleri kırılma görülene kadar 1mm/dk hızla sıkıştırma kuvvetlerine maruz bırakıldı. Örneklerin kırılması için gerekli olan sıkıştırma kuvvetleri Newton olarak kaydedildi. Elde edilen veriler tek yönlü varyans analizi ve Tukey testleri kullanılarak istatistiksel olarak analiz edildi. Her gruptaki örneklerin kırılması için gerekli ortalama kuvvetler şu şekilde belirlendi. Grup 1: 828.23±118.21, Grup 2: 779.32±139.99, Grup 3: 799.82±117.26, Grup 4: 805.39±108.68. Gruplar arasında istatistiksel olarak önemli bir farklılık bulunamadı (p>0.05). Sonuç olarak dişlerin restorasyonunda farklı kavite dizaynlarının kullanılmasının dişlerin kırılma dayanımında etkili olmadığı bulundu.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle1721683363