Fettahoğlu, Emine ÇığılŞimşek, ŞerefBircan, İffetUzun, AylaDurmaz, Erdem2024-04-242024-04-2420141305-0028https://search.trdizin.gov.tr/yayin/detay/176421https://hdl.handle.net/11468/27307Amaç. Bu çalışmada Tip 1 Diyabetes Mellituslu (Tip 1 DM) çocuklarda psikiyatrik sorunlar vebenlik saygısının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem. Çalışmaya Tip 1 DM tanılı 8-12 yaşarasında 52 gönüllü çocuk ile sağlıklı gönüllülerden oluşan, hasta grubuyla yaş ve cinsiyetaçısından eşleştirilmiş psikiyatrik hastalığı olan grup (PG) (n=28) ve sağlıklı kontroller (SK)(n=26) alındı. Sosyodemografik veriler standart sosyodemografik veri toplama formu ile eldeedildi. Çocuklara yarı yapılandırılmış tanı görüşmesi (K-SADS-PL), Piers-Harris Çocuklarda Öz- Kavramı Ölçeği (PHÖKÖ), Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği (RBSÖ) uygulandı. Bulgular. DMliçocukların %59,6sında (n=31) en az bir psikiyatrik bozukluğun olduğu saptandı. Diabetik gruptapsikiyatrik bozukluğu olanların HbA1C düzeylerinin olmayanlardan daha yüksek (p=0,024)olduğu görüldü. Psikiyatrik bozukluk grubundaki çocukların benlik saygılarının hem sağlıklıyaşıtlarından (p=0,00) hem de DMlilerden (p=0,005) daha düşük olduğu saptandı. Çocukların özkavramlarına bakıldığında ise gruplar arasında farklılık olduğu (p=0,02) ve bunun DMliçocukların sağlıklı yaşıtlarına göre özkavramlarının daha olumsuz olmasına bağlı olduğu görüldü(p=0,04). DMli çocuklarda kişilerarası ilişki sorunlarının daha yaygın alanlarda görüldüğübulunmuştur. Sonuç. Tip I DMli çocukların öz kavramlarının sağlıklı çocuklardan daha olumsuzolduğu, kişilerarası ilişki sorunlarının daha yaygın alanlarda görüldüğü ve psikiyatrik bir hastalıkvarlığında HbA1C düzeyini de arttığı görülmektedir. Bu sonuçlar diyabetli çocukların takiplerisırasında psikiyatrik değerlendirmenin yapılmasının gerekli olduğunu, böylece olasıpsikopatolojilerin tanınarak tedavisi edilmesi ve ileride gelişebilecek olası komplikasyonlarınönlenebileceğini düşündürmektedir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle364523531176421