Vertebral çökme kırıklarında vertebral korpusu çökme derecesinin radyolojik ve biyokimyasal ölçüm parametreleri ile değerlendirilmesi

Amaç: Bu çalışmanın amacı, retrospektif olarak çökme kırığı olan hastaların başlangıç ile altıncı ay takiplerindeki radyolojik bulgularını ve kan biyokimyasal değerlerini analiz etmektir. Materyal ve Metod: Haziran 2014 ile Aralık 2018 tarihleri arasında takipli 70torakolomber çökme kırık olgusu retrospektif olarak değerlendirildi. Herhangi bir yaş ve cinsiyet ayrımı yapılmayıp, sadece multipl çökme kırıkları, enfeksiyonlar ve metastazlar çalışma dışında bırakıldı. Radyolojik ve biyokimyasal veriler retrospektif olarak kayıt edildi. İstatistiksel olarak analiz edildi. Bulgular: 70 torakolomber omurga çökme kırık olgusu retrospektif olarak değerlendirildiğinde vakaların 41’i (53,68±19,27) erkek, 29’ı (61,1±16,87) kadındı. Ortalama yaş 56,76±18,56 (14-98) idi. Erkek ve kadınlar arasında erkeklerin sayısı fazla olmakla birlikte, istatistiksel açıdan karşılaştırdığımızda anlamlılık bulunmadı (p=0,09). İleri yaşlarda ise kadınlarda sık görülmekteydi. Torakolomber çökme kırıkları sıklıkla T11-L2 düzeyinde görüldü. Vakaların başlangıç kifoz açıları (10,56±6,97) ile altıncı ay kifoz açıları (12,25±7,47) karşılaştırıldığında, istatistiksel açıdan anlamlı bulundu (p<0.001). Biyokimyasal değerler kendi aralarında pozitif yönde korele iken, yaş ile albumin değerlerinin negatif yönde korele olduğu görüldü. Kifoz açısı ile yaş, biyokimyasal değerler arasında anlamlı korelasyon görülmedi. Sonuç: Çalışmamızda torakolomber omurga çökme kırıklarında zamanla kifoz açısının arttığını gördük. Bu durum yaş ve kan biyokimyasal değerlerinden total protein, albumin, kalsiyum ile ilişkili olmadığı görüldü.

Background: The aim of this study was to retrospectively analyze the radiological and blood biochemical values of patients with collapse fractures at initial and sixth month follow-up. Materials and Methods: Seventy thoracolumbar collapse fractures followed between June 2014 and December 2018 were evaluated retrospectively. Age and gender were not discriminated against multiple collapse fractures, infections and metastases were excluded. Radiology and biochemical data were recorded retrospectively. Statistical analysis was performed. Results: When 70 thoracolumbar spine collapse fractures were evaluated retrospectively, 41 (53.68 ± 19.27) were male and 29 (61.1 ± 16.87) were female. The mean age was 56.76 ± 18.56 (14-98) years. Although the number of males was higher when men and women were compared, no statistically significant difference was found (p= 0.09). It was frequently seen in older women. Thoracolumbar collapse fractures were frequently occurring at T11-L2 level. Initial kyphosis angles (10.56 ± 6.97) and sixth month kyphosis angles (12.25 ± 7.47) were compared statistically (p<0.001). While biochemical values were positively correlated with each other, age and albumin were correlated negatively. No significant correlation was found between age and biochemical values when compared with kyphosis angle. Conclusion: In our study, we observed that the kyphosis angle increases with time in fractures of the thoracolumbar spine collapse. This condition was not associated with age and blood biochemical values of total protein, albumin and calcium.