Miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarı

İskemi veya iskemi sonrası reperfüzyona maruz kalan hücre ya da dokularda ciddi zedelenmeler oluşmaktadır. Reperfüzyon döneminde hücre içine moleküler oksijenin girişiyle hızla oluşan serbest oksijen radikalleri, reperfüzyon hasarında sorumlu tutulan faktörlerin başında gelmektedir. Reperfüzyon hasarına en fazla duyarlı olan hücresel yapılar membran lipidleri, proteinler, nükleik asitler ve deoksiribonükleik asit molekülleridir. Bu yapılarda meydana gelen değişimler sonucunda miyokardiyal sersemleme, reperfüzyon aritmileri, myositlerde nekroz, koroner endotelyal ve mikrovasküler disfonksiyon oluşabilir.

Serious injuries can be seen on the cells or tissues by the exposure to ischemia or reperfusion after ischemia. Free oxygen radicals, rapidly formed by the influx of molecular oxygen during the period of reperfusion, are the most important factors that are responsible for reperfusion injuries. The most sensitive cellular structures to reperfusion injury are membrane lipids, proteins, nucleic acids and deoxyribonucleic acids. The alterations occured on these structures can cause myocardial stunning, reperfusioninduced arrhythmias, necrosis of myosites, coronary, endothelial and microvasculatory disfunction.