Diz osteoartritli hastaların tedavisinde fonoforez ve konvansiyonel ultrasonun etkinliğinin karşılaştırılması

Çalışmamızda, primer diz osteoartritli hastaların tedavilerinde fizik tedavi ajanlarından ultrason ve fonoforez uygulamalarının etkinliğini karşılaştırdık. Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi FTR polikliniğine başvuran American College of Rheumatology kriterlerine göre diz osteoartriti tanısı koyulan 40 hasta çalışmaya alındı. Hastalar fonoforez ve ultrason tedavisi almak üzere 2 gruba randomize edildi. Açık, kontrollü olarak yapılan çalışmada hastaların tedavi öncesi diz maksimum fleksiyon derecesi ölçüldü. Sabah tutukluğu, ağrısız yürüme süresi, ağrısız yürüme mesafesi kaydededildi. Ağrı değerlendirilmesinde vizüel analog skala (VAS) ve Western Ontario Mc Master Osteoarthritis Index (WOMAC) ağrı skoru kullanıldı. Eklem sertliği için WOMAC eklem sertliği, fiziksel fonksiyonlar için WOMAC fiziksel fonksiyon skoru, Lequesne's fonksiyonel indeks ve Stanford Health Assesment Questionnaire (HAQ)'dan yararlanıldı. Anksiyete, durumsal ve sürekli anksiyete ölçeği, depresyon Beck Depresyon ölçeği kullanılarak değerlendirildi. Hastalara her dize 10 dakika olmak üzere toplam 20 dakika olacak şekilde 10 seans tedavi uygulandı. Birinci gruba fonoforezde %1.16 diklofenak dietilamonyum jel kullanıldı, 2. gruba ultrason tedavisi yapıldı Fonoforez grubunda yapılan takiplerde ağrısız yürüme mesafesi, yürüme VAS, istirahat VAS, fleksiyon VAS değerlerinde anlamlı düzelme, ağrısız yürüme süresinde 15. gün hariç tüm kontrollerde iyileşmeler saptandı. Ultrason grubunun takiplerinde yürüme VAS, fleksiyon VAS, WOMAC ağrı ve WOMAC fiziksel fonksiyon parametrelerinde anlamlı iyileşme görüldü. Her iki tedavi modalitesinin, bazı parametrelerde başlangıca göre anlamlı düzelmeler sağladığı, fonoforezin ağrısız yürüme süresini uzatma ve 2. ay istirahat VAS değerini azaltmada ultrasona göre anlamlı olarak daha üstün olduğu saptandı. Sonuç olarak çalışmamız her iki tedavinin, diz osteoartritinde güvenli ve etkili bir şekilde kullanılabileceğini ortaya koymuştur.

We compared the efficacy of physical therapy modalities; phonophoresis and ultrasound in patients with primary knee osteoarthritis. 40 patients who were accepted to Dicle University Physical Therapy and Rehabilitation polyclinics diagnosed as knee osteoarthritis according to American Collage of Rheumatology criters were included in trial. Patients were randomized into two groups for administrating ultrasound or phonophoresis. All patients knees? maximal flexion values were measured in this open and controlled trial. Morning stiffness, painless walking durations, and distances were noted. Western Ontario Mc Master Osteoarthritis Index (WOMAC) pain score, and visual analogic scale (VAS) were used for assesing pain. WOMAC stiffness was used for assesing joint stiffness, WOMAC physical function score, Lequesne?s functional index and Stanford Health Assesment Questionnaire (HAQ) were used for physical activities. Anxiety was evaluated by State /Trait Anxiety Inventory, depression was evaluated using Beck Depression Envantery. Therapies were administered for ten minutes for each knee, total 20 minutes in a session for 10 sessions in groups. Phonophoresis was administered using %1.16 diclofenac diethylamonium jel in the first group, ultrasound therapy was administered in second group. In phonophoresis group, painless walking distance, walking, resting and flexion VAS values improved in controls, painless walking duration improved significantly except for 15th day control. In ultrasound group; walking VAS, flexion VAS, WOMAC pain and WOMAC physical functions scores improved in controls. We determined; two modalities improve some clinic parameters however phonophoresis is superior to ultrasound therapy for improving painless walking time and second month resting VAS. In conclusion our trial indicated; both therapies are safe and efficacy in knee osteoarthritis.