Taşımalı eğitim uygulamalarına yönelik öğretmen değerlendirmeleri

Ülkemizde 4+4+4 Eğitim Sisteminin uygulanmaya başlanmasıyla 12 yıllık Eğitim zorunlu hale gelmiştir. Özellikle kırsal yerleşim birimlerinde tüm çocukların eğitim-öğretimden faydalanabilmesi adına taşımalı eğitimuygulaması daha da önemli hale gelmiştir. Nüfusu az olan yerlerde öğrencilerin taşıma merkezi okullara taşınmasıyla bu öğrencilere fırsat eşitliği sunularak, nitelikli bir eğitim olanağı sağlanmış olmaktadır. Bu çalışmada Diyarbakır ili 4 Merkez ilçeye (Kayapınar, Sur, Bağlar, Yenişehir) bağlı 17 okulda görev yapan 30 öğretmene yarı yapılandırılmış ve yönlendirici olmayan görüşme formları aracılığı ile sorular yöneltilerek taşımalı eğitimuygulamasına yönelik görüşlerine başvurulmuştur. Bu bağlamda öğretmenlerin taşımalı eğitim uygulaması ile ilgili görüşleri ve uygulamaya yönelik sundukları alternatifleri öğrenmek amaçlanmıştır. Çalışmanın verileri 5 sorudan oluşan bir görüşme formuyla elde edilmiştir.Araştırma nitel araştırma desenlerinden durum çalışması olarak desenlenmiş ve elde edilen veriler betimsel analiz ve içerik analizi yöntemleriyle analiz edilmiştir. Araştırmadan elde edilen veriler 5 kategoride toplanmış ve değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda taşımalı eğitimin bazı avantaj ve dezavantajlarının olduğu, dezavantajlarının daha fazla olduğu ve ideal eğitim ortamının her çocuk için kendi muhiti olduğu yönünde sonuçlara ulaşılmıştır. Taşımalı eğitimin kesintisiz eğitim imkânı sağlaması bakımından avantaj olarak görülmesiyle beraber, öğrencilerin akademik başarılarına etkisi, sosyalleşme problemleri, velilerle iletişim kuramama, öğrencilerde okula karşı aidiyet duygusunun oluşmaması, uyum sorunu, sorumluluk bilincinin oluşmaması, şoförlerin bilinçsiz davranışları gibi birçok olumsuz etkisinin olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

With the implementation of the 4+4+4 Education System in our country, 12 years of education has become compulsory. The practice of transported education has become even more important in order for all children to benefit from education, especially in rural settlements. With the transfer of students to the transportation center schools in places with low population, these students are provided with equal opportunities and a qualified education opportunity is provided. In this study, 30 teachers working in 17 schools (Kayapınar, Sur, Bağlar, Yenişehir) in 4 central districts of Diyarbakır province were asked for their opinions of teachers about thetransported education practice by asking questions through semistructured and non-directive interview forms. In this context, it is aimed to learn the opinions of teachers and the alternatives they offer for the application with the transported education application. The data of the study was obtained through an interview form consisting of 5 questions. The research was designed as a case study, one of the qualitative research designs, and the data obtained were analyzed by descriptive analysis and content analysis methods. The data obtained from the research were collected and evaluated in 5 categories. As a result of the research, it was concluded that transported education has some advantages and disadvantages, it has more disadvantages and the ideal education environment is its own environment for each child.Although transported education is seen as an advantage in terms of providing uninterrupted education, it has been concluded that it has many negative effects such as the effect on the academic success of the students, socialization problems, inability to communicate with the parents, the lack of a sense of belonging to the school in the students, the adaptation problem, the lack of responsibility awareness, the unconscious behaviors of the drivers