Farklı estetik restoratif materyallerde yüzey pürüzlülüğünün streptokok mutans adezyonuna etkisinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, klinikte rutin olarak kullandığımız diş rengindeki restoratif materyallerine farklı bitirme ve polisaj disk sistemleri uygulandıktan sonra göstermiş olduğu yüzey pürüzlülük değerlerini ve materyal yüzeyine adezyon gösteren streptokok mutans sayısını belirleyip, yüzey pürüzlülüğü ile S.mutans adezyonu arasındaki ilişkisinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmada kullandığımız dört farklı kompozit rezinlerle (nanofil esaslı 3M Filtek™ Ultimate Universal Restorative, mikrohibrit esaslı 3M Filtek™ Z250, nanohibrit esaslı Tokuyama Estelite Asteria ve nanoseramik esaslı Dentsply Ceram.x Duo) iki farklı rezinle modifiye cam iyonomer siman (3M Photac Fil Quick Aplicap, GC Fuji 2 LC Capsule) materyallerinin her birinden 21 adet olacak şekilde toplam 126 adet örnek 8mm çapında 2mm kalınlıkta disk şekilde hazırlandı. Kontrol grubu olarak kullanılan polistren materyalinden ise 7 adet örnek SEPAR Plastik AŞ.'den hazır olarak alındı. Her test materyalinden hazırlanan 21 adet örnek 7'şerli üç gruba ayrılarak her bir gruba farklı bitirme ve polisaj disk seti (3M Sof-Lex, Kerr Optidisk, Shofu SuperSnap) üretici firmaların talimatları uyarınca uygulandı. Yüzey pürüzlülükleri ölçülen örneklerin üzerlerinde bakteri adezyonunu kolaylaştırmak için müsin içeren yapay tükürükte 1 saat bekletilerek materyal yüzeyinde pelikıl oluşumu sağlandı. Pelikıl oluşumundan sonra örneklere S.mutans içeren solüsyonlar eklendi ve 35-37°C'de 24 saat inkübasyona bırakıldı. 24 saatin sonunda restoratif örneklere adezyon gösteren S.mutanslar sayıldı. Bulgular: Yüzey pürüzlülük değerleri bakımından materyaller arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilirken (p<0.05), bitim ve polisaj disk setleri arasındaki farklılık anlamlı bulunmamıştır (p>0.05). Tüm bitirme ve polisaj disk setlerinde en fazla yüzey pürüzlülüğü gösteren materyal; RMCİS olan 3M Photac Fil Quick Aplicap'ken, en az yüzey pürüzlülüğünü; nanohibrid esaslı Tokuyama Estelite Asteria kompozit rezini göstermiştir. Bakteri adezyonu bakımından materyaller arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunurken (p<0.05), bitirme ve polisaj disk setleri arasında anlamlı bir fark yoktur (p>0.05). Tüm bitirme ve polisaj disk setlerinde en fazla S.mutans adezyonuna maruz kalan materyal; nanoseramik esaslı Dentsply Ceram.x Duo oldurken, en az bakteri tutulumu sergileyen restoratif materyal ise; Tokuyama Estelite Asteria kompozit rezin olmuştur. Sonuç: Bu çalışmanın bulgularına göre, kullandığımız üç farklı bitirme ve polisaj sistemi arasında hem yüzey pürüzlülüğüne hem de S.mutans adezyonuna etki açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0,05). Materyallerin yüzey pürüzlülüğü ile S.mutans adezyonu arasında %26.2 oranında düşük güçte pozitif yönlü bir korelasyon tespit edilmiştir (p<0.05).

Aim: The surface roughness values of tooth-colored restorative materials that as a result of different finishing and polishing processes and the number of S.mutans that adhere to the material surface were determined and it is aimed to evaluate the correlation between surface roughness and S.mutans adhesion. Material and Method: A total of 126 samples, 21 from each of the four different composite resins (nanofil based 3M Filtek™ Ultimate Universal Restorative, mikrohibrit based 3M Filtek™ Z250, nanohibrit based Tokuyama Estelite Asteria ve nanoseramik based Dentsply Ceram.x Duo) and two different resin-modified glass ionomer cement materials (3M Photac Fil Quick Aplicap, GC Fuji 2 LC Capsule) we used in the study, were prepared as discs of 8mm diameter and 2mm thickness. 7 samples of the polystyrene material used as the control group were taken from SEPAR Plastik AS. 21 samples prepared from each test material were divided into three groups of 7 and a different set of finishing and polishing discs (3M Sof-Lex, Kerr Optidisk, Shofu SuperSnap) was applied to each group in accordance with the manufacturer's instructions. In order to facilitate bacterial adhesion on the samples whose surface roughness was measured, they were kept with artificial saliva containing mucin for 1 hour and pellicle was formed on the material surface. After pellicle formation, solutions containing S.mutans were added to the samples and incubated for 24 hours at 35-37°C to ensure adhesion. At the end of 24 hours, S.mutans that showed adhesion to the restorative specimens were counted. Results: A statistically significant difference was found between the materials in terms of surface roughness values (p<0.05); but there was no significant difference between the finishing and polishing disc sets (p>0.05). The maximum surface roughness showed 3M Photac Fil Quick Aplicap. Among the restorative materials, nanohybrid based Tokuyama Estelite Asteria composite resin showed the least surface roughness. A statistically significant difference was found between the materials in terms of bacterial adhesion (p<0.05); but there was no significant difference between the finishing and polishing disc sets (p>0.05). The nanoceramic based Dentsply Ceram.x Duo composite resin was the material that was most exposed to S.mutans adhesion in all finishing and polishing disc sets. Among the restorative materials, Tokuyama Estelite Asteria composite resin showed the least S.mutans adhesion. Conclusion: According to the findings of this study, there was no statistically significant difference between the three different finishing and polishing systems in terms of the effect on surface roughness and S.mutans adhesion (p>0.05). A low-power positive correlation of 26.2% was detected between the surface roughness of the materials and the adhesion of S.mutans (p<0.05).