Diz osteoartritli hastalarda farklı moleküler ağırlığa sahip hyalüronik asit deriveleri ve plasebonun etkinlik ve yan etki profilinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Osteoartrit (OA); kıkırdak, kemik ve sinovyal dokularda çeşitli travmatik, biomekanik, inflamatuvar ve genetik faktörlerin etkisiyle meydana gelen yapım ve yıkım süreçlerinin bozulmasıyla birlikte ortaya çıkan bir hastalıktır. Bu çalışmada, diz OA'i olan hastalarda farklı molekül ağırlığına sahip hyalüronik asit deriveleri ve plaseboyu etkinlik ve yan etki profili açısından karşılaştırmayı amaçladık. Metod: Çalışmaya kliniğimize diz ağrısı nedeniyle başvuran; klinik özellikleri, muayene ve radyografik bulgularıyla diz OA'i tanısı konulan 80 hasta alındı. Hastalar randomize olarak 3 gruba ayrıldı. 1. gruptaki 30 hastaya düşük molekül ağırlıklı hyalüronik asit preparatı 2. gruptaki 30 hastaya yüksek molekül ağırlıklı hyalüronik asit preparatı 3. gruptaki 20 hastaya plasebo uygulandı. Tüm hastalar ağrı parametreleri (hareket, istirahat ve fleksiyon sırasında ağrı, ağrısız yürüme süresi ve ağrısız yürüme mesafesi), fonksiyonel parametreler (Western Ontario and Mc Master Universty Arthritis index (WOMAC), Lequesne Fonksiyonel İndeksi (LFI)) yaşam kalitesi ve sağlık durumu (Standford Healt Assesment Questionnarie (HAQ), Hastalık Etki Profili (HEP)), sabah tutukluğu ve maksimum fleksiyon açısından başlangıç, 6, 10 ve 14. haftalarda değerlendirildi. Tüm gruplara çalışma boyunca diz güçlendirme, eklem hareket açıklığı ve germe egzersizleri verildi. Bulgular: Tedavi öncesi parametreleri açısından tüm gruplar birbirine benzerdi (p>0.05). Yüksek molekül ağırlıklı ve plasebo grubunda sabah tutukluğu hariç üç grupta da tüm parametrelerde çalışma süresince ileri düzeyde istatistiksel olarak anlamlı düzelmeler tespit edildi (p<0.05). Her iki aktif tedavi grubunda da parametrelerdeki düzelmeler istatistiksel olarak plaseboya göre daha anlamlı idi (p<0.05). Düşük molekül ağırlıklı ve yüksek molekül ağırlıklı hyalüronik asit kullanan gruplar arasında ise; 6, 10 ve 14. haftalarda ağrısız yürüme mesafesi; 10 ve 14. haftalarda sabah tutukluğu ve 14. haftada WOMAC açısından düşük molekül ağırlıklı hyalüronik asit kullanan grup lehine anlamlı düzelmeler tespit edildi (p<0.05). Sonuç: Çalışmamız; hem düşük hem de yüksek molekül ağırlıklı suplementasyon preparatlarının diz osteoartritinde plaseboya göre daha etkin olduğunu, hastaların tolerabilitesinin her iki grupta da çok iyi olduğunu ve düşük molekül ağırlıklı preparatların WOMAC, sabah tutukluğu ve ağrısız yürüme mesafesi açısından yüksek molekül ağırlıklı preparatlara göre nispeten daha etkin olduğunu ortaya koymaktadır.

Aim: Osteoarthritis (OA) is a disease emerging with deterioration of constructive and destructive processes due to effect of various traumatic, biomechanical, infiammatory and genetic factors on cartilages, bones and synovial tissues. in this study we aimed to compare different molecular weight hyaluronic acid derivatives and placebo in relation to effıcacy and side effects on OA patients. Method: Eighty patients complaining knee pain were included in this study that ali took OA diagnosis with clinical features, physical examination and radiographic findings. Patients randomly separated into 3 groups. 1. Group: 30 patients received low molecular vveight hyaluronic acid. 2. Group: 30 patients received high molecular vveight hyaluronic acid. 3. Group 20 patients received placebo. Ali patients were evaluated in relation to pain parameters (motion, resting and flexion pain, painless vvalking duration and painless walking distance), functional parameters (Western Ontario and Mc Master Universty Arthritis İndex (WOMAC), Lequesne functional Index (LFI)), quality of life and health status (the Standford Health Assesment Questionnaire (HAQ), Sickness Impact Profile (ŞIP)), morning stiffness and maximum flexion at the beginning, 6, 10 and 14 weeks. Ali groups received the exercises of knee reinforcement, joint motion and straining during study. Results: Ali groups were similar each other in relation to pretreatment parameters (p>0.05). High degree statistically signifıcant improvements were determined on ali tree groups except morning stiffness in high molecule and placebo groups. in both of active therapeutic groups, improvements in the parameters were more statistically signifıcant than that of placebo (p<0.05). in betvveen low and high molecular vveight hyaluronic acid using groups; more signifıcant improvements vvere determined in favor of low molecular weight hyaluronic acid using group in relation to painless vvalking distance in 6th, l Oth and 14th vveeks, morning stiffness in l Oth and 14th weeks, WOMAC in!4th week Conclusion: Our study suggests that both high and low molecular vveight supplementation preparations are more effective compared to placebo, patient tolerability is well in both groups, and low molecular vveight preparations are more effective in relation to WOMAC, morning stiffness and painless vvalking distance compared to high molecular vveight preparations in patients with knee osteoarthritis.